Pielgrzymowanie po Ziemi Ślężańskiej [MIEJSCA, ZDJĘCIA]

Ciepłe wrześniowe dni zachęcają do wędrówki. Ziemia Ślężańska obok bogactwa dzikiej przyrody, niezliczonej ilości zabytków, możliwości aktywnego spędzenia wolnego czasu obfituje w niezwykle urokliwe zakątki, w których sacrum łączy się z profanum.

ZOBACZ KONIECZNIE:

BIEGASZ? MASYW ŚLĘŻY TO BOGATA OFERTA DLA KAŻDEGO BIEGACZA [TRASY]

WAKACJE W MASYWIE ŚLĘŻY. CO WARTO ZOBACZYĆ? [OFERTA]

ROWEREM PO MASYWIE ŚLĘŻY [TRASY]

TURYSTYCZNA RUNDKA WOKÓŁ ŚLĘŻY [LISTA ZABYTKÓW]

Ślężański szlak w. Jakuba, Szlak Maryjny, a przede wszystkim, niezwykłe świątynie, na czele z kościołem na szczycie Ślęży skrywającym tajemnice piastowskiego zamku, lwami ze Starego Zamku oraz Ślężańską Operą w Księginicach – to wyjątkowe miejsca modlitwy i niezwykle ciekawych historii.

Pielgrzymkę po ziemi ślężańskiej warto zacząć od centrum Sobótki i kościoła św. Jakuba. Apostoł, do którego grobu w Santiago de Compostela w Hiszpanii każdego roku pielgrzymują miliony pątników z całego świata znajduje się w herbie miasta. Ale nie tylko. Św. Jakuba, którego postać można zobaczyć u szczytu bramy na przeciwko budynku Urzędu Miasta i Gminy, łączy z miastem także specjalny pielgrzymkowy szlak.

Fot. Kościół św. Jakuba w centrum Sobótki

Ślężańska Droga św. Jakuba zaczyna się na szczycie Ślęży i ciągnie się poprzez Sobótkę aż do Środy Śląskiej. Trasa liczy 55 km i najłatwiej pokonać ją pieszo w dwa dni. W Środzie tras włącza się z biegnącą od granicy z Ukrainą, Drogą św. Jakuba Via Regia. Kierując się na zachód po przejściu ponad 3000 km można dojść do samego Santiago de Compostela. Trasę do grobu św. Jakuba Apostoła pokonał w tym roku na rowerze mieszkaniec Sobótki Jakub Pigóra, który przebył 3082 km.

Jakub Pigóra pokonał 3082 kilometry na rowerze z Sobótki do Santiago de Compostela. Fot. Jakub Pigóra/Facebook, Rowerem z Sobótki do Santiago

Ziemia ślężańska to także sanktuaria maryjne. W Sobótce w kościele św. Anny znajduje się Sanktuarium NMP Matki Nowej Ewangelizacji, kolejne, Sanktuarium Matki Bożej Dobrej Rady, położone jest z drugiej strony Masywu Ślęży w Sulistowiczkach.

Fot. Wnętrze Sanktuarium Matki Bożej Dobrej Rady w Sulistrowiczkach z witrażami kwiatów z pobliskiej Łąki Sulitrowickiej

Warty polecenia jest mniej znany Ślężański Szlak Maryjny. Pątniczą wędrówkę proponujemy rozpocząć w Świątnikach w kościele NMP Bolesnej, poprzez Księginice (NMP Różańcowej), Sulistrowiczki (sanktuarium Matki Bożej Dobrej Rady), szczyt Ślęży (Nawiedzenia NMP) dotrzemy do Sobótki (św. Anna i sanktuarium NMP Matki Nowej Ewangelizacji).

Przy okazji pobytu w Świątnikach warto zobaczyć kresowy obraz Matki Bożej Bolesnej przybyły wraz z osadnikami z Niewirkowa na Wołyniu a także znajdujące się obok kościoła Mauzoleum poświęcone Ofiarom Ludobójstwa na Kresach Wschodnich. Przy okazji warto dodać, że każdego roku w Światnikach odbywa się Międzynarodowe Spotkanie Miłośników Ziemi Wołyńskiej i Kresów Wschodnich.

Fot. Mauzoleum Ofiar Ludobójstwa na Kresach Wschodnich w Świątnikach

Ziemia Ślężańska obfituje w kościoły, wiele z nich obok funkcji liturgicznej to niezwykłe zabytki i atrakcje turystyczne.

Kościół św. Jakuba w Sobótce

Kościół św. Anny (Sanktuarium NMP Matki Nowej Ewangelizacji)

Kościół w Sobótce Zachodniej

Kościół w Księginicach

Kościół na szczycie Ślęży

Sanktuarium MB Dobrej Rady w Sulistrowiczkach

Kościół w Starym Zamku

Kościół w Rogowie Sobóckim

Przestrzeń Ziemi Ślężańskiej obfituje w relikty sięgające minionych stuleci. Z pewnością świadectwem tamtych czasów jest obfitość pokutnych krzyży w okolicy Sobótki.

Niezwykle ciekawy jest Zamek w Sobótce Górce będący dawniej klasztorem augustianów. Jego historia sięga XII wieku i pobytu na szczycie góry a następnie w Sobótce Zachodniej zakonników przybyłych tu z Francji.

Fot. Zamek w Sobótce Górce, dawny klasztor augustianów

Pochodzący z XIII wieku romański kościół św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Starym Zamku nieopodal Sobótki. Do dziś częścią świątyni jest niezwykły XIII wieczny portal, na którym znajduje się pierwsze, znane na ziemiach polskich przedstawienie kanonizowanego w 1253 roku św. Stanisława, który był i jest jednym z głównych patronów Polski. Pomimo, iż w kolejnych wiekach ziemie te przestały być polskie, kult św. Stanisława przetrwał.